Ik schrijf niet gauw over mannen. Wat zou ik? Het zijn andermans zaken niet en het is niet altijd rozengeur en maneschijn. En maakt dat het nu net niet interessant? De honger naar smakeloze weetjes zal in dit artikel niet gestild worden.

Als ik het heb over mannen gaat het over de gekleurde. Uiteraard. Ik houd van zwart vel. Ik vind het bijzonder aantrekkelijk en spot in Europa wandelend door drukke straten snel de kleur van mijn dromen. Waarom toch deze voorliefde? Ik zoek er niet naar.

Je kunt de oorsprong van deze voorkeur achterwege laten, een onontkoombaar feit is dat je met deze huidskleur een heel eigen mentaliteit in huis haalt. Ik had zoals velen de droom het beste uit twee culturen te laten versmelten, en zo mee te bouwen aan een betere wereld. Ik ken meer gevallen waar het niet lukte. Jaren zag ik gemengde koppels langskomen in de gastenkamers, de meeste van voorbijgaande aard. Net wat geldt voor een groot deel van de Belgische huwelijken trouwens. Een conclusie zou kunnen zijn dat cultuurverschillen bij een scheiding niet die grote rol spelen die we hen graag toedichten.

Genoeg geschreven over amoureuze relaties, bibliotheekkasten vol. Ik schakel over naar vriendschappelijke relaties, waar de uiteenlopende culturele opvattingen mogelijk nog prominenter aanwezig zijn. Al lang ben ik gefascineerd door de mogelijkheid tot echte vriendschap met een Afrikaan. En dan bedoel ik niet oppervlakkige vriendschappen, of professionele vriendschappen, dat gaat relatief makkelijk. Ik heb het over intieme banden zoals ik er heb met enkele Westerse dierbaren. Het is me hier (nog) niet gelukt.

Zich volledig bloot geven kan gevaarlijk zijn. In gemeenschappen waar overleven een prioriteit is, moet je je hachje redden en je indekken. Altijd. Mogelijk is dat één van de redenen die een diepgaande vriendschap in de weg staan. Ook wordt men nergens en nooit aangemoedigd intieme gevoelens te uiten, laat staan ‘zichzelf te zijn’. Bijgevolg is er minder bewuste nood aan.

Een dergelijke vriendschap lukt zelden tot niet met een vrouw en is ondenkbaar met een man. Praat met gelijk welke Afrikaan en hij zal het zelf bevestigen. Dit is een macho cultuur met zijn eigen objectieven. Maar koppig blijf ik proberen. Zowel bij vrouwen als bij mannen. De Guinese familie die me met raad en daad bijstaat, heeft een vriend des huizes waar ik het opperbest mee kan vinden. Hij trouwt over een drietal weken en hielp me met het vinden van een nieuwe woonst. Ik geef onze vriendschap kansen.

TIP 9:
In Afrika is het onbeleefd en bizar om zowel bij het begin van een nieuwe kennismaking als later tijdens de vriendschap heel persoonlijke onderwerpen aan te kaarten.