Deze interessante stelling haalde ik uit de kanjer ‘De staat van Afrika’ van Richard Dowden. Wat benijd ik de indrukwekkende kennis en het doorleefde inzicht van die man. Zijn liefde voor het continent deel ik al. Een fascinerend boek dus, dat uiteraard gaat over oorlog, geweld, verraad en ellende.
Uren per week in de rij voor water, stroom krijgen als het meezit, bestolen worden en voor de goede vrede er niet over praten, enkele dagen voor je trouwpartij ontdekken dat je man een buitenechtelijk kind heeft en het advies krijgen van je familie er geen probleem van te maken … Dat heet een hoog acceptatievermogen. Tot de bubbel barst.
Een bevolking die minder aanvaardt, begrijpt Dowden, treedt mogelijk sneller op tegen onderdrukking, onrechtvaardigheid of onmenselijke levensomstandigheden zodat deze de kans niet krijgen uit te glijden naar extreme wantoestanden. Maar niet de doorsnee Afrikaan, die doorstaat veel. Zo veel dat het op een gegeven moment gewoon niet meer te houden is en de grens, die al ontzettend hoog ligt, wordt bereikt. Het verbaast niet dat de kracht van de uitbarsting op dat ogenblik overrompelend is.
Als werkgever is het een uitdagende oefening geen misbruik te maken van deze indulgentie. Zelfs met nobele en rechtvaardige intenties, durf je de zaken al eens organiseren zoals het best uitkomt, wetende dat de werknemer zijn mond niet open doet. De hiërarchische structuur van de samenleving steekt een handje toe.
Hier in Conakry is het interessant om te luisteren naar hoe de stroomrantsoenering beleefd wordt.
« Ik woon in Matoto en daar is stroom. »
Dit betekent dat de inwoners van de wijk Matoto de ene dag van 18u tot middernacht en de volgende van middernacht tot 6u stroom krijgen. Als het meezit. Het pars pro toto – gegeven is opvallend. Een peulschil aan stroom wordt benoemd als het totaal waar men recht op heeft. In de hoofdstad van een land, dat het Zwitserland van West-Afrika wordt genoemd, is dit onaanvaardbaar.
‘Le monde à l’envers’ is de titel van een toneelstuk waar ik een gelijkaardige merkwaardige kronkel zag. In die omgekeerde wereld krijgt men 24u op 24u elektriciteit. Wat de normaalste zaak hoort te zijn, wordt beschouwd als denkbeeldig of van een omgekeerde wereld.
Voeg aan deze levensomstandigheden een overdosis werkloosheid toe en je hebt een sluimerend kruidvat. Ik heb dat nooit zo duidelijk begrepen als hier in Guinee. Men accepteert, maar een kleine vonk kan een explosie veroorzaken en uitmonden in een zoveelste straatrel. Of meer? Wie zal het zeggen? De presidentsverkiezingen staan voor de deur. Wat doet een lont ontsteken?
Dus pleiten we voor meer assertiviteit, gerechtigheid, een betere kennis en verdediging van de eigen rechten. En hopen we tegelijkertijd dat gevoelens van onterechte ontevredenheid niet mee naar binnen glippen. Maar ook dat zie ik nog niet zo gauw in het verschiet.
TIP 24
Getuige zijn van dit enorm vermogen tot aanvaarden kan opstandig maken, de kunst van het aanvaarden beheersen echter zorgt voor een benijdenswaardige gemoedsrust.